Een oude favoriet van mijn broer. Lang geleden (ik was acht jaar oud) waren we op vakantie in Tsjechië. Daar vonden mijn ouders dit gerecht op de kaart van een restaurant. Mijn broer, die in die tijd niet zo’n hele fantastische eter was maar wel gek op kaas was, heeft heel wat gebakken kaas gegeten die vakantie. Eenmaal thuisgekomen besloot mijn moeder dan ook om het recept na te maken, wel met een Hollandse kaas. Ik deel het dan ook graag met jullie. Het is eigenlijk een heel makkelijk gerechtje. Ideaal om te maken voor de gourmetavond voor de vegetariërs en iedereen die gek is op kaas natuurlijk.

Vegetarisch koken hoeft niet per se een uitdaging te zijn, maar dat vind ik het toch soms wel. Vooral omdat ik niet altijd terug wil vallen op een vleesvervanger, liever niet zelfs. Maar goed, dan kom je toch veelal in de categorie veel groente uit, voor mij niet erg, want ik ben echt gek op groenten. In deze super lekkere groentechili die je in de slowcooker kan maken mis je het vlees dan ook totaal niet. Omdat er zowel kidneybonen, zwarte bonen en kikkererwten in zitten, vult hij echt super goed. En eigenlijk is hij gewoon super lekker. Ik heb hem binnen een week tijd al twee keer gemaakt, één keer voor gasten (die er ook erg over te spreken waren), en één keer een grote pan voor mezelf (er staan nu dan ook vier bakjes in de vriezer. Het echte werk is het snijwerk van de groenten, maar daarna heb je er echt geen omkijken meer naar.

Ik wilde al een tijdje weer lekker Indiaas eten. In India wordt veel vegetarisch gegeten, dus besloot ik om ook die route te bewandelen en een lekkere groentecurry te maken. Dat was geen verkeerde keus, want na enig werk zat ik heerlijk te smullen. Ja, je leest het goed, dit is geen maaltijd die in 20 minuten op tafel staat. Maar het is wel echt een heerlijk kruidige curry, waar je lekker van kunt genieten en al het werk dubbel en dwars waard is. Ik heb de curry licht pittig gemaakt. Ik kan de echte Indiase pittigheid meestal niet aan, ik heb vaak het gevoel dat ik in een vuurspuwend draakje verander als ik dat eet. Gelukkig is het een makkie om het gerecht zo pittig te maken als je zelf wilt, en kun je na zo’n 50 minuten heerlijk eten.

Dit recept is zo simpel dat ik me erover verbaas dat ik niet eerder hummus gemaakt heb. Ik zal je het zelfs nog mooier vertellen, ik had hiervoor zelfs nog nooit hummus gegeten. Nu vraag je je misschien af waarom, maar daar heb ik niet echt een goede reden voor. Wel een slechte reden trouwens, namelijk dat ik de naam echt vreselijk vind en ook de kleur is niet super aantrekkelijk. Slaat helemaal nergens op natuurlijk! Nou mag je een boek natuurlijk nooit op zijn kaft beoordelen, dus was het hoog tijd om zelf eens hummus te maken, maar dan wel met ook nog eens super lekkere pitachips erbij. Deze laatste zijn trouwens ook echt een aanrader!

Ik vond het hoog tijd om weer eens op de vegetarische toer te gaan. Ik eet meestal een paar keer per week vegetarisch. Niet omdat ik er heel bewust mee bezig ben, maar enerzijds omdat het soms makkelijker is, en anderzijds omdat ik toch wel begaan ben met het welzijn van de dieren. Uiteindelijk komt het ook vaak neer op waar ik op dat moment trek in heb (en wie er eventueel komt eten).

Tijd voor een lekker een gezond Italiaans gerecht. Heerlijke lasagne met gegrilde groenten! Hoewel het gerecht helemaal niet moeilijk is om te maken moet je er wel eventjes de tijd voor uittrekken. Vooral het grillen van de groenten moet je wat extra tijd voor nemen. Maar het is het meer dan waard, want het is echt een superlekker gerecht!

Wat zeg je nou, chips bij het avondeten?! Jazeker! Dit is een gerecht dat je eet met chips, nachochips welteverstaan. Dit gerecht mag je lekker met je handen eten. Ook leuk voor met de kinderen, al zou ik dan misschien de cayennepeper er toch even uit laten. Niet dat het gerecht super scherp is, maar voor kinderen kan het toch net iets te uitgesproken zijn. Deze lekkere vegetarische nachobowl heb je trouwens zo op tafel staan. Iets wat mij betreft een flinke pré is.

Een tijdje geleden stuurde een goede vriendin van mij een foto van haar omelet met geitenkaas (mensen sturen mij inderdaad foto’s van eten). Dat gaf mij gelijk de inspiratie om ook eens een heerlijke omelet te maken. Ook met geitenkaas, mijn favoriete soort kaas (ook omdat ik niet alle kazen kan eten). Dus zo gezegd, zo gedaan. Ik maakte deze heerlijke omelet met geitenkaas, spinazie, cherrytomaten en zongedroogde tomaten.

Ik vond het hoog tijd om weer eens een quiche te maken. Eens in de zoveel tijd vind ik een quiche heerlijk. Het zelf maken van een quiche is hartstikke makkelijk, het kost alleen wat tijd. Het deeg is zo gemaakt, het moet alleen even opstijven. En de vulling is misschien nog wel makkelijker om te maken. Voor de rest is het alleen maar een kwestie van bakken en wachten. De naam van deze quiche is een klein beetje misleidend, hoewel er voornamelijk paprika in zit heb ik de ook wel één hele tomaat gebruikt voor smaak en decoratie en is het geheel bestrooid met fetakaas.

Oftewel pasta met knoflook en olie, en in dit geval ook spinazie en een gepocheerd eitje. Knoflook is echt zo’n heerlijk basis ingrediënt dat super veel smaak toevoegt aan een gerecht. Dus waarom niet gewoon een gerecht wijden aan dit fantastische spul moeten de Italianen gedacht hebben. Het is namelijk een klassiek gerecht uit de Italiaanse keuken. Hopelijk beledig ik dan ook niemand met de aanpassingen die ik gemaakt heb. Ik vind ze namelijk heerlijk en weet zeker dat ieder ander dat ook zo zal ervaren.