Een chutney kan echt een heerlijke toevoeging zijn aan een gerecht, of een stukje kaas zoals op de foto hierboven. Nou ben ik zelf gek op balsamico en op vijgen, dus dacht ik waarom niet gewoon een chutney van deze combinatie maken. Nou dat idee heb ik zeker geen spijt van gekregen. De combinatie van zoete en zure smaken komen echt perfect samen in deze heerlijke chutney. Ik at hem zelf bij een beetje brie, maar volgens mij is hij ook heerlijk te combineren met een beetje (warme) geitenkaas of een heerlijke gerookte ham. Zoals je merkt ben ik er erg enthousiast over. Ik raad je dan ook zeker aan om deze chutney zelf een keer te maken.

De clubsandwich, helaas zie ik hem niet heel vaak op de lunchkaart van restaurants, ook al is hij ongelooflijk lekker. Nou wordt hij meestal geserveerd met wit casinobrood en daar ben ik dan zelf toch weer niet zo’n fan van. Nee, doe mij maar lekker wat zwaarder volkorenbrood, zo’n brood met lekker veel smaak. Nou had ik vandaag eens zin in wat anders dan de standaardlunch. Ja, als foodblogger zit ik heus niet elke maaltijd allemaal spectaculaire dingen te eten (een boterham met hagelslag vind ik ook heerlijk). Dus werd het hoog tijd om mijn eigen variant te maken, heerlijk met een gebakken spiegeleitje, kip en een honing-mosterddressing.

Net als een groot deel van de rest van Nederland heb de afgelopen weken last van een verkoudheid. Twee weken geleden was deze zo erg dat ik stemloos, hoestend en proestend met flinke keelpijn door het leven ging. Helaas hielpen de hoestdrank en de keelpastilles niet voldoende bij het smeren van mijn keel. Dus besloot ik om een lekkere kruidenthee te maken die dat wel voor elkaar krijgt. Dat recept wil ik jullie dus zeker niet onthouden.

Ik wilde al een tijdje zelf mueslirepen maken en deze week was het eindelijk zover. Na een eerste mislukte poging (ze vielen volledig uit elkaar), had ik bij de tweede poging een heerlijke badge mueslirepen. Heerlijk met geroosterde havermout, gepofte rijst, amandelen, rozijnen en chocolade. Overigens vind ik mueslirepen altijd veel gezonder klinken dan ze daadwerkelijk zijn. Tja je moet al die heerlijke ingrediënten wel aan elkaar plakken, maar gelukkig vind ik de smaak veel belangrijker dan hoe gezond ze daadwerkelijk zijn.

Na een heel druk weekend houd ik het vandaag eventjes bij een kort en makkelijk recept (als je het al een recept kunt noemen). Nou kan iets natuurlijk wel makkelijk zijn, dat wil niet zeggen dat je geen geduld hoeft te hebben. Net als bij de vanille extract die ik eerder al eens maakte moet deze amandelextract namelijk minimaal zes weken staan om de smaak van de amandelen goed op te nemen. En hoe langer je het laat staan, hoe lekkerder hij natuurlijk is.

Altijd als ik naar Oostenrijk ga eet ik daar met de lunch graag een bord kaiserschmarren. Heus niet elke lunch, zo gezond is het niet, maar toch zeker een paar keer. Het is namelijk wel heerlijk bijkomen als je van de piste afkomt. Helaas ben ik al enige tijd niet meer in Oostenrijk geweest en dus stond er op mijn shortlist om ze gewoon eens zelf te maken. Deze week was het eindelijk zo ver. De kunstpiste (zonder sneeuw, maar met borstels) bij mij in de buurt is misschien niet te vergelijken met het echte Oostenrijk, maar dat mocht de pret zeker niet drukken.

Ik vond een tijdje geleden een oude versie (uit 1987) van “Twaalf maanden lekker eten” bij de kringloopwinkel. Een boek wat nu ook nog steeds te krijgen is, zij het niet meer met dezelfde lay-out of exact dezelfde recepten. De recepten lijken veelal iets gemoderniseerd, waardoor de bereiding net anders is met her en der een ander ingrediënt.

Dit recept wil ik al een tijdje maken. Een jaartje geleden was ik namelijk bij de Hertog Jan brouwerij en daar at ik de lekkerste bitterballen die ik ooit gegeten had. Het geheim? Ze hadden er hun Grand Prestige bier doorheen gedaan. Ik besloot toen gelijk al om de bitterballen een keertje te proberen na te maken. En dat is goed gelukt! Wel met iets meer vlees dan dat er daar in zat, maar dat maakt het uiteraard alleen maar lekkerder.

Al zo lang ik mij kan herinneren trekt mijn moeder haar eigen bouillon. Dat is natuurlijk ook gewoon het lekkerst, maar wel een tijdrovende klus. Niet tijdrovend in de zin van dat je er de hele dag naast moet staan, maar wel tijdrovend in de zin van dat je de hele dag de bouillon moet laten trekken. Ik ben niet vaak in de gelegenheid om dat te doen, want ik laat namelijk liever niet het gas aan als ik er niet ben. Dus wanneer ik wel in de gelegenheid ben maak ik gelijk een flinke hoeveelheid, omdat het echt een ideale basis is voor niet alleen soepen, maar ook voor ragout en sauzen. En dat lekkere recept (van mijn moeder) deel ik nu ook met jullie.

Monchoutaart! Van de klassieke versie met kersen word ik heel gelukkig. Uiteraard met een bastognebodem, die hoort er gewoon bij. Maar monchoutaart kun je natuurlijk met eindeloos veel toppings maken. Ik weet het, ook met de bodems kun je variëren, maar ik ben persoonlijk behoorlijk verknocht aan de bastogne variant, dus dat heb ik ik dat voor nu even achterwege gelaten.